Social Issue_ Αναμνήσεις: "Τελικά μας "βαραίνουν" ή όχι??"

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ: "ΤΕΛΙΚΑ ΜΑΣ "ΒΑΡΑΙΝΟΥΝ" Η’ ΟΧΙ ??"

29-05-11

Ας βάλουμε όλοι στο μυαλό μας την εικόνα μιας ασφυκτικά γεμάτης ντουλάπας …Και ας εντοπίσουμε τα ρούχα εκείνα που φοράμε περισσότερο , που τα θεωρούμε γούρικα η’ που μας κάνουν ….Στη συνέχεια ας ρίξουμε μια ματιά πιο πίσω , στο βάθος της και ας προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τα ρούχα εκείνα που είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχουν και που βλέποντάς τα προσπαθούμε να θυμηθούμε πότε τα φορέσαμε για τελευταία φορά! Με απλά λόγια και χωρίς εικόνες και μεταφορές ,αυτή την λειτουργία έχουν και οι αναμνήσεις .

Οι αναμνήσεις …χμμμμ …μεγάλο και ατελέσφορο ζήτημα !Είναι εκείνες οι εικόνες που έρχονται στο μυαλό μας ,σε ανύποπτο, κάποιες φορές, χρόνο και άλλες πάλι απόλυτα εσκεμμένα που διαρκούν ώρες πολλές η’ λεπτά που μας φαίνονται ώρες .Σημασία έχει ,όμως ,αν κάνοντας αυτή την αναδρομή βγαίνουμε κερδισμένοι η΄ χαμένοι. Δύσκολο ερώτημα .Όχι ,όμως και αναπάντητο .Είμαστε εμείς που θα γελάσουμε μόνοι μας και εμείς που θα κλάψουμε ,εμείς που θα προβληματιστούμε και οι ίδιοι που θα αναθεωρήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις , που πέρασαν και άφησαν το στίγμα τους στη ζωή μας .

Αγαπώ την οικογένεια μου ,τους φίλους μου ,τον τόπο καταγωγής μου ,τα σχολικά μου χρόνια ,τις φωτογραφίες που απεικονίζουν όλα τα παραπάνω .Και όλα αυτά είναι που επιλέγω να θυμάμαι .Είναι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι και οι καταστάσεις που δεν μου άφησαν πικρία ,παρά μόνο χαρά .Χαρά ,με το ουσιαστικότερο νόημα που θα μπορούσε κανείς να δώσει στην έννοια αυτή .Διάλογοι αλλόκοτοι, κωδικοποιημένες φράσεις , ατελείωτο γέλιο ,κωμικοτραγικά ευτράπελα είναι όλα αυτά που συναρμολογούν στο μυαλό μου την εικόνα της λέξης ΑΝΑΜΝΗΣΗ .Δεν υπερβάλω λέγοντας ότι οι αναμνήσεις μου ,αυτές που εγώ έχω επιλέξει να τοποθετήσω προσεχτικά ,τη μια δίπλα στην άλλη στο μυαλό μου ,μου δίνουν δύναμη .Δύναμη που με βοηθά να ανταποκριθώ στο κάλεσμα των δυσκολιών που στέκονται μπροστά μου .

Ξέρω ,ωστόσο ,ότι πολλοί από εσάς διαβάζοντας τα παραπάνω θα θυμηθήκατε τον κόμπο εκείνο ,το αίσθημα της δυσφορίας ,που σας κατέκλεισε πολλές φορές στη θύμηση ενός περιστατικού ,ίσως όχι τόσο ευχάριστου ,ίσως κάπως θλιβερού η΄ τελεσίδικου .Ξέρω ότι πονάει πολύ η τελευταία εικόνα .Και ξέρω ότι είναι αυτή που μένει για μεγάλο διάστημα (η λέξη «πάντα» είναι μεγάλη κουβέντα και αποφεύγω να τη χρησιμοποιήσω )χαραγμένη στη μνήμη μας ,αλλά και στην καρδιά μας .Ο κόμπος φτάνει στον λαιμό και πασχίζει με νύχια και με δόντια να βγει ,να απαλλαγεί απ το ξένο σώμα .Και ξαφνικά χάνεται ….Και εκεί είναι που αναρωτιέμαι γιατί συμβαίνει αυτό .Και εκεί είναι που βρίζω και χάνω τον εαυτό μου .Πάλι οι αναμνήσεις ευθύνονται …Οι ίδιες που λίγο παραπάνω μας έκαναν να ηρεμούμε και νιώθουμε έστω και στιγμιαία το αίσθημα ότι όλα είναι όπως τα αφήσαμε (ακόμα και αν κάποια από αυτά έχουν αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου ),ξαφνικά φαντάζουν η μεγαλύτερη απειλή στα μάτια μας .

Περίεργα ,λοιπόν ,τα παιχνίδια των αναμνήσεων… πολύπλοκα… και αντιφατικά !Γιατί μας δοκιμάζουν έτσι άραγε ?Απάντηση σε αυτό θα δώσει ο καθένας από εμάς ξεχωριστά …Μόνο το μυαλό και η καρδιά μας μπορούν να λύσουν τον γρίφο αυτό. Ευκαιρία για μια βαθύτερη αναζήτηση τους εαυτού μας !Ας το δούμε σαν ένα παιχνίδι ,στο οποίο όμως βάζουμε ΕΜΕΙΣ τους όρους και τους κανόνες !Ας δοκιμάσουμε !!!!!

Natasa V.

(Special Guest Editor)