Χωριό και πόλη: οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος!

Πώς είναι άραγε να φεύγεις από το χωριό στο οποίο έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει  και να πας σε μια μεγάλη πόλη? Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα που θα μπορούσε να το απαντήσει κάποιος που το είχε ζήσει. Ζεις λοιπόν σε  μια κλειστή κοινωνία μέχρι τα δεκαοχτώ σου. Πως είναι η ζωή τα χρόνια αυτά? Απλά μονότονη θα την περιέγραφε κάποιος. Πας σχολείο , το οποίο είναι ένα διθέσιο με πολύ λίγα παιδιά και συνεπώς δεν υπάρχει και συναγωνισμός, γυρίζεις σπίτι και αφού κάνεις τα μαθήματά σου για την επόμενη ημέρα το πολύ πολύ να πας σε καμία φίλη σου και πάλι για λίγο ή να κάνεις λίγο ποδήλατο και μετά? Μετά λίγο τηλεόραση και ύπνο. Δεν υπάρχει κάτι πιο δημιουργικό για να κάνεις. Όλο αυτό γίνεται μέχρι και τα δεκαοχτώ. Όσο και να μεγαλώνεις πάλι δεν σου δίνονται ευκαιρίες να κάνεις πράγματα. Τι γίνεται όμως όταν περνάς σε μια πόλη ως φοιτήτρια? Εκεί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Τι εννοώ? Διαβάστε τη συνέχεια και θα καταλάβετε. Καταρχήν μόνο και μόνο η σχολή σου ανοίγει το μυαλό, ωριμάζεις, πας σινεμά, θέατρο , συναναστρέφεσαι με πάρα πολύ κόσμο και μέσα από όλα αυτά σου δίνεται η ευκαιρία να ωριμάσεις καλύτερα. Βέβαια και η πόλη έχει και τα αρνητικά της. Όλα έχουν και τα αρνητικά τους και τα θετικά τους. Όπως και το χωρίο έχει και θετικά, αφού ζώντας εκεί είσαι πιο κοντά στη φύση. Το συμπέρασμα όμως όλων των παραπάνω είναι ότι δεν πρέπει να απορρίπτουμε τίποτα στη ζωή μας γιατί ποτέ δεν ξέρεις ίσως κάπου κάποτε μας χρειαστούν. Και το σημαντικότερο? Να μην διαγράφουμε την πατρίδα μας , εκεί όπου μεγαλώσαμε.        

Εύα